Σπηλαιογραφία Διαστάσεις: Συνολικό μήκος διαδρομών 100μ. Μήκος 50μ.
Στοιχεία εισόδου: Πόρος ελλειπτικής διατομής, ύψους
1,5μ. και πλάτους 2μ. Έχει υποστεί τεχνητή διαμόρφωση.
Περιγραφή: Από τα πιο γνωστά σπήλαια των παρυφών του
Ψηλορείτη, λόγω κυρίως της θέσης του, σε μικρή απόσταση από την πόλη του
Ηρακλείου. Παρότι πολύ παλιό και διαβρωμένο σπήλαιο, παραμένει ένα από τα πιο
ωραία της περιοχής λόγω του πλούσιου διακόσμου που διαθέτει.
Αμέσως μετά την είσοδο διαμορφώνεται πολύ επικλινής
διάδρομος, που διευρύνεται κατά πλάτος σταδιακά, οδηγώντας σε τέσσερεις
αίθουσες που διατηρούν σταθερή κατηφορική κλίση. Η συνεχής χρήση του τόπου όπου
ανήκει το σπήλαιο και η εύκολη πρόσβαση σε αυτό, είναι οι βασικοί λόγοι που ο
διάκοσμός του έχει υποστεί φθορές.
Λιθωματικός διάκοσμος: Αν και αποσαθρωμένος, ο
διάκοσμος του σπηλαίου είναι ογκώδης και μεγαλοπρεπής και βρίσκεται
συγκεντρωμένος στην τελευταία κυρίως αίθουσα. Επικρατούσες μορφές του είναι: οι
ρευματόλιθοι, τα παραπετάσματα, οι σταλακτίτες και σταλαγμίτες, οι κολόνες, οι μικρές
λιθωματικές λεκάνες και οι πολύ μικροί ελικτίτες.
Γεωλογία Σχηματισμός / προέλευση: Αναπτύσσεται μέσα σε
ασβεστόλιθους της Τρίπολης, ακριβώς στην επαφή τους με τα υποκείμενα αδιαπέρατα
πετρώματα των φυλλιτών - χαλαζιτών της περιοχής του Μαράθου.
Στοιχεία υδρολογίας: Περιορισμένη σταγονορροή καθ'
όλη τη διάρκεια του έτους.
Ανθρωπολογικά στοιχεία Σύμφωνα με πληροφορία που διασώζεται για την προέλευση του
ονόματος «Δόξα», οι ταξιδιώτες από Χανιά προς Ηράκλειο, μετά από κουραστική
πορεία, φτάνοντας στην περιοχή από όπου διακρίνεται το Ηράκλειο αναφωνούσαν:
«Δόξα σοι Θεέ μου». Κατά μιαν άλλη εκδοχή, στην περιοχή υπήρχε η εκκλησία Αγία
Δόξα.
Ιστορικό εξερεύνησης Το σπήλαιο ήταν ανέκαθεν γνωστό στους κατοίκους της
περιοχής. Ο Ε. Πλατάκης, με τη συνδρομή των Ιωάννη και Στυλιανού Δασκαλάκη,
πραγματοποίησε πλήρη εξερεύνηση και χαρτογράφησή του το 1970 και το κατέγραψε
στο έργο του «Σπήλαια και άλλαι καρστικαί μορφαί της Κρήτης» με κωδικό 657.